(C.) In nomine sanctę et individuę trinitatis. Heinricvs dei gratia quartus Romanorum imperator augustus. Sicut priorum temporum reges christiani atque imperatores fecerunt, ut suis quidem scriptis et edictis denunciarent posteris, qualiter ob amorem dei locis venerabilibus proderant, nos quoque notum facimus tam futuris quam presentibus Christi nostrique fidelibus, quomodo venerabilis vir Reginhardvs abbas Herosfeldensis maiestatem nostram adiit ac secum in conscriptis inde privilegiis attulit, qualiter per successorem sancti martyris Bonifatii, beatum Lvollvm Mogontinę ęcclesię archiepiscopum, Herosfeldensis locus succisis ibi arbustis, primum institutus sit; quomodo partim studio Karoli quoque imperatoris, partim liberalitate principum totius regni, qui pio archiepiscopi desiderio summa ope pariter annitebantur, in brevi opibus, agris ac familiis auctus sit; qualiter etiam ipsum locum cum omnibus, que iuris eius essent, beatus Lvollvs in tutela supradicti imperatoris tradiderit et hanc traditionem ac patrocinandi ius cunctis deinceps in regnum succedentibus ratum manere statuerit; quomodo ipse archiepiscopus in locum, cui nomen est Carisiacus, synodum indixerit, ubi imperator cum principibus Gallię ad cognitionem rerum ęcclesiasticarum assedit, ubi ipse post cetera, quorum causa hęc indictio fuerat celebrata, ad petitionem archiepiscopi, cunctis principibus in idipsum faventibus, legem tulit ratamque fore in perpetuum iussit, ne quis deinceps privato nomine nec publice dignitatis optentu vim aliquam loco illi faceret; non rex, non episcopus, non aliqua eminens in regno persona ibi quicquam iuris sibi usurparet; eligendi abbates penes monachos esse, suggererent tantum super eius ordinatione regi vel imperatori, quemcunque illis diebus contigisset preesse rei publicę. Additum est etiam in ipsis privilegiorum testamentis, quomodo idem imperator sanctis dei apostolis Symoni et Ivdę, quibus attitulata est Herosfeldensis ęcclesia, sanctoque Wigberto, qui corporaliter ibidem requiescit, inter cęteras donationes tradiderit tres ęcclesias dominicales, unam in Altstedi, alteram in Ostirhvosvn, terciam in Rietstedi, cum omnibus que ad eas pertinent in Frisonofelde et Hassega decimationibus. Hęc ergo, quę per manifesta conscriptionum atque sigillorum indicia ad nos usque venerunt, sicut antecessores nostri Karolvs, Livdewicvs et alii reges et imperatores, atavus, avus atque pater noster suis privilegiis probaverunt et confirmaverunt, nos quoque laudavimus, confirmavimus. roboravimus atque stabilivimus. Hi sunt testes, qui viderunt et audierunt: Brvno Treuerensis archiepiscopus, Adilgoz Magedeburgensis archiepiscopus, Cvonradvs Salzburgensis archiepiscopus, Bvorchardvs Monasteriensis episcopus, Reginhardvs Halberstatensis episcopus, Albewinvs Merseburgensis episcopus; marchio Deide, marchio Herman, comes Godefrid, comes Livodewic, comes Sizzo et alii quamplures. Ut autem firmum et inconvulsum omni evo permaneat, hanc cartam inde conscriptam nostri impressione sigilli, ut inferius apparet, propriaque manu roboratam iussimus insigniri.

Signum domni Heinrici quarti Romanorum imperatoris (M.8.) augusti (SMP.)

Adilbertus archiepiscopus et archicancellarius recognovi. (SI.3.)

Data III. idus ianuar., anno dominicę incarnationis millesimo CXII, regnante Heinrico quinto rege Romanorum anno sexto, ordinationis eius anno XIIIo, imperii vero eius Io; actum est Merseburc; in nomine domini amen.