In nomine sancte et individue trinitatis. Heinricus divina favente clementia quartus Romanorum imperator augustus. Notum sit omnibus Christi nostrique fidelibus tam futuris quam presentibus, qualiter fidelis noster abbas Meingaudus Wizenburgensis ecclesie clementiam nostram Spire adiit in conspectu omnium, qui tunc ibi aderant, principum nostrorum, videlicet Friderici Coloniensis archiepiscopi, Brunonis Treuerensis archiepiscopi, episcoporum: Brunonis Spirensis, Erlungi Werceburgensis, Burchardi Monasteriensis, Oberti Leodiensis, Burchardi Traiectensis, Ebrehardi Eistetensis, Ottonis Bauenbergensis, Cuononis Strazburgensis, ducum quoque: Friderici, Theoderici, ceterorumque fidelium nostrorum, conquerendo exponens, exponendo conquerens calamitates et oppressiones, quas servientes et familia ecclesie sibi commisse sustinuit ab his precipue, qui sub advocati nomine eandem ecclesiam deberent defendere, et maxime ab Ecberto tunc temporis advocatiam a duce Friderico in beneficium retinente, qui fregerunt statuta et decreta, que eadem ecclesia accepit a fundatore suo Dagoberto rege, compellentes eos iniuste non reddenda reddere. Cuius querimonie iuste condolentes pro remedio anime patris nostri felicis memorie Heinrici imperatoris matrisque nostre pie memorie imperatricis Berthe nostreque et corporis salute et pro imperii et regni nostri stabilitate Wizenburgensem ecclesiam Christo et apostolis eius Petro et Paulo specialiter attitulatam, fundatoris sui legibus destitutam, in leges et in iura fundatoris Dagoberti regis hoc modo restituimus: Fecimus videlicet servientes ac familiam eiusdem ecclesie iurare, ut nec adderent nec minuerent, sed in veritate dicerent, quid iuris domino suo abbati, quid advocato ecclesie, quid sibimetipsis retinere deberent. At illi, sicut erant commoniti, sub lege sacramenti id dicebant esse iuris sui, ut, quicunque serviens Wizenburgensis ecclesie ex domino abbate beneficium haberet, soli abbati serviret, nec aliquam potestatem super eum advocatus exerceret, nisi forte ex aliqua inobedientia quasi rebellem illum servientem constringendum abbas eundem advocatum invitaret; affirmabant etiam sub eodem sacramento illud idem ius illum hominem retinere debere, quemcunque de familia eiusdem cenobii abbas in beneficium servientis vellet promovere. Reliqua vero familia legitimo loco et tempore ter in anno pro iusticia facienda ad placitum advocati debent convenire et in servicium advocati, si presens est, singuli singulos denarios solvere exceptis his, qui sunt constituti in munitate; quodsi ex his placitis absens fuerit advocatus, nihil ei ex his denariis debetur, nisi in servicio aut imperatoris aut ducis esse probetur. Illud quoque inter omnia veraciter affirmabant, quod nullum ex his, qui vulgo postadvocati nominantur, ad placitandum recipere debeant. Hanc eorum iusticiam, sicut ex ore eorum per sacramentum audivimus, ex aliis iniuste corruptam nos iuste eis redintegravimus atque in eternum possidendam ecclesie Wizenburgensi tradendo firmavimus, firmando tradidimus et querimoniam supradicti abbatis per hanc cartam Spire conscriptam finivimus multis principibus, qui illuc confluxerant, presentibus. Et ut hoc nullus imperator, nullux rex, nullus dux, nulla persona parva vel magna infringere audeat, sed firmum et inconvulsum omni evo permaneat, hanc cartam inde conscribi et, ut infra videtur, propria manu corroboratam sigilli nostri impressione iussimus insigniri.

Signum domni Heinrici quarti Romanorum imperatoris invictissimi. (M.7.) (SMP.)

Albertus cancellarius recognovit.

Data VI. idus aug., indictione IIII, anno dominice incarnationis millesimo CXI, regnante Heinrico quarto rege Romanorum anno VI, imperante primo; actum est Spire; in Christo feliciter amen.