(+) (C.) In nomine sancte et individue trinitatis. Heinricus quintus divina favente gratia Romanorum imperator augustus. Si locis deo dicatis et servis dei spiritualibus solummodo studiis vacantibus nostrę tuicionis munimen prebemus adversus machinamenta hominum perversorum, non solum eosdem servos dei in nostris orationibus promtiores efficimus, sed etiam et presentis commoda et eternę beatitudinis gaudia deo auctore exinde habere confidimus. Quapropter notum esse volumus omnibus Christi nostrisque fidelibus presentibus pariter ac futuris, quoniam quidam abas nomine Benedictus de quodam monasterio extra muros civitatis Ueronensium non longe posito, in honore sanctorum martirum Nazarii et Celsi constructo, nostram obnixe flagitans dignitatem, quatinus ob nostrę animę ac parentum nostrorum remunerationem nostri precepti auctoritate firmaremus et sub nostrę celsitudinis defensionem susciperemus, quicquid in eodem monasterio constat esse traditum sive applicatum a Iohanne bonę memorię prefatę civitatis episcopo aut ab alio qualicumque episcopo seu ab aliis hominibus deum timentibus vel deinceps in futurum acquirere poterit. Igitur peticiones huiusmodi iustas ac salutiferas agnoscentes per interventum nostrorum fidelium, videlicet cancellarii Burchardi nostri fidelissimi atque dilectissimi et archiepiscopi Coloniensis et episcopi Spirensis et Geboardi episcopi Tridentini necnon et ducis Heinrici nostrę marchię et comitis Berengarii et aliorum multorum nostrorum fidelium, cuncta, quę ad memoratum monasterium pertinent, sive per cartularum traditionem seu per cuiuscumque negotii actionem, sub nostrę auctoritatis defensione suscipimus, ea videlicet ratione, ut nullus dux, marchio, comes, vicecomes, sculdachio seu quelibet magna parvaque nostri imperii per[s]ona abatem tam presentem quam et futurum predicti monasterii ac ipsius monach[os] de rebus ad ipsum monasterium pertinentibus, mobilibus et inmobilibus, et de negotiis a[b]atis vel monachorum vel suorum fidelium factis vel quę fient ad utilitatem predicti monasterii, et nominative de curte Corliani cum duabus capellis ibi constructis, in honore sancti Thomę apostoli dicatis, una prope castrum, altera extra villam sita, cum omnibus pertinentiis suis, cum omni utilitate, videlicet cum terris, cum vineis et earum fructibus, cum decimis, cum silvis, cum pratis, cum aquis, cum ripis aquarumque decursibus, cum piscationibus, cum ven[a]tionibus, cum saletis cunctisque plublicis functionibus, exitibus et reditibus, molestare presumat. Et insuper omne fotrum, quod nostrę imperiali dignitati pertinere videtur, ex toto perdonamus. Etiam interdicimus, ut episcopus eiusdem civitatis in predicta curte nullum ius neque per fotrum neque per albergariam neque per districtum habeat et predictas capellas ipsius curtis et monachos vel alios presbiteros et clericos ibidem servientes et omnes personas in propriis alodiis monasterii predictę curtis habitantes neque per fotrum neque per districtum neque per comandariam molestare, inquietare vel cum vi albergare vel disvestire vel assaltum facere presumat. De aliis vero capellis monasterii predicti et earum presbiteris et clericis et de aliis massariciis sive de aliis possessionibus eiusdem monasterii vel de personis habitantibus in predictis possessionibus et de servis et ancillis similiter precipimus, sed omnia sint in iure et districtu et potestate abatis prefati monasterii. Etiam insuper firmiter precipimus, ut nulla persona nostri regni neque magna neque parva ad predictum monasterium, super abatem vel super monachos eius aut super servientes tam liberos quam servos assaltum vel iniuriam facere presumat, neque intra monasterium neque in colibet loco, neque eundo aut redeundo ad monasterium. Necnon considerantes huius sancti loci paupertatem id quoque subnexum precipiendo sanccimus, videlicet ut, cum episcopus memoratę civitatis ultra montes vel Romam ob nostram imperialem iussionem quando perrexerit, tunc abas iamdicti monasterii parafredum sine sella episcopo valentem quinque libras Ueronensis monetę concedat; seu etiam, cum episcopus noviter episcopatum intraverit, presens abas in eodem monasterio sibi refectionem moderatam vel duas libras recordatę monetę, alia nulla angaria superimposita, persolvat; et cum idem episcopus ad metropolitanum pro consecratione suscipienda [i]re voluerit, vel abas secum cum suo stipendio pergat vel duas libras monetę civitatis ei tribuat. Et per hanc preceptalem paginam inviolabili iure concedimus atque confirmamus precipientes firmiter, ut nullo modo hoc ab aliquo violetur. Si quis autem contra hanc nostram auctoritatem, quod fieri nequaquam credimus, ire quandoque temptaverit vel abatem vel monachos inibi deo servient[e]s molestare de suis bonis presumpserit, mille libras auri purissimi persolvat, me[di]etatem camerę nostrę et medietatem predicto monasterio. Et ut hęc auctoritas nostri precepti firmior tam per presens quam per futurum tempus habeatur, manu propria subtus eam firmavimus et sigillo nostro sigillari iussimus.

Signum domni Heinrici quarti Romanorvm imperatoris invictissimi. (M.7.) (SI.D.)

Burcardus Monasteriensis episcopus et cancellarius vice Alberti archicancellarii recognovit.

Data VIIII. kl. iunii, indictione IIII, anno dominice incarnationis millesimo CXI, regnante Heinr[i]co V. rege Romanorum anno V, imperante primo, ordin[a]tionis eius [ ]; actum est iuxta Gardam; in Ch[risto fe]liciter amen.