Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde
<<69.>>

Heinrich erteilt nach dem Vorbild seines (Ur-)Großvaters, Kaiser Heinrichs (II.), dem von dem Grafen Gerard und seiner Gattin Guilia gegründeten und unter den Schutz des Reiches gestellten Kloster Santa Maria della Serena Freiheit von allen Gewalten, erlässt ihm das Fodrum und bestätigt ihm die Besitzungen.

Bei Rom, 1111 März 23.

(C.) In nomine sancte et individue trinitatis. Henricus divina favente cle[mentia quintus] Romanorum rex. Cum in respondendo divinis beneficiis hoc solum videatur necessarium et eximium, quatinus ecclesiis dei ex officio nostro subserviamus, notum esse cupimus tam futuris quam presentibus Christi et ecclesie fidelibus, qualiter Vgo monacus sancte Marie de Serena presentie nostre obtulit preceptum avi nostri pie memorie domini Henrici inperatoris, in quo continebatur, quomodo comes quidam Gerardus cum coniuge sua Guilia unanimi voto ecclesiam eandem construxerunt, ad quam omnia ipsorum bona et certas possessiones pro animarum suarum remedio tradiderunt et confirmarunt, quam etiam cum omnibus datis et dandis in mundiburdium inperatorie potestatis commiserunt ad defendendum ab omnibus tirannicis potestatibus et a suis parentibus, ne post suum decessum potuissent invadere vel diripere. Ad instar quoque eiusdem precepti supradictam ecclesiam ab omnibus sublimioribus potestatibus liberam constituimus, scilicet a ducibus, a marchionibus sive a comitibus atque ab omnibus episcopis. Et de iustitia fodri nostri omni loco a sancta Maria de Serena pertinente perpetualiter absolvimus. Simili autem modo et pari devotione confirmantes predecessoris nostri decretum et supradicti comitis laudabile votum, quicquid ecclesie illi concessum, mancipatum, contraditum est mancipiis, agris, pascuis, aquis aquarumve decursibus, silvis, pratis, pascuis, quesitis et inquirendis, cultis et incultis, perpetua stabilitate sancimus. Si quis vero eidem monasterio sub regula beati Benedicti constituto aliquit mobile vel inmobile donare voluerit, liberam habeat potestatem, ne quispiam audeat eis refragare voluntatem. Similiter precipimus, ut, si aliquis tirannus sive comes aut aliquis de potestatibus presumpserit tirannico more aut predam auferre aut aliquam molestationem facere, sciat se sub inperiali banno esse et omnia bona sua. Hec sunt autem nomina locorum, quibus dotata est: Castello de Serena cum curte, ecclesia sancti Andree de Padule medietate cum curte, castello de Mirandolo cum ecclesia sancti Iohannis evangeliste cum curte, ecclesia sancti Uincentii de Fogali, ecclesia sancti Pancratii de Cosini, ecclesia sancti Donati de Putignano, castello de Soueioli cum ecclesia sancti Laurentii cum curte, manso de Martini tertia parte cum Monte Argentario, castello de Frosini sexta parte a Gerardo comite, tertia parte a Frosinello, cum duabus partibus ecclesie sancti Michaelis archangeli et cum curte, Scopetulo castello cum curte, medietate de castello de Cumulo cum curte, castello de Uicinatico cum curte, ecclesia sancte Marie de Bosseto, ecclesia sancte Margarite de Tauernule, ecclesia sancte Marie de Solario, ecclesia sancte Lucie de Perignano cum curte, ecclesia sancte Marie de Puluerario cum tredecim mansis, qui sunt in curte de Casale, cum castello de Monte Scudario, ecclesia sancti Blasii de Islarto cum curte, ecclesia sancti Michaelis de Noctule medietate et medietate de Linalia, castello de Campilia medietate cum curte, castello de Aquauiua quarta parte, de Teodicingo cum curte, rocca de Fenuculo, que Biserno vocatur, medietate cum curte, curte de Ualli cum ecclesia sancti Blasii medietate. Reformationis vero huius precepti hi testes interfuerunt: Ratisponensis episcopus, Bauebergensis episcopus, Wirziburgensis episcopus, Spirensis episcopus, dux Guelfo, marchio Engilbertus, dux Henrigus. Si quis autem huius decreti nostri violator extiterit, debitorem se curie nostre centum librarum optimi aur[i re]cognoscat. Et ut hoc incon[vu]lsu[m] omni permaneat evo, inpressione sigilli nostri confirmari precepimus.

Signum domni Heinrici quinti Romanorum regis invictissimi. (M.6.)

Burcardus episcopus et cancellarius vice Alberti archicancellarii recognovit.

Data decimo kl. aprelis (!), indictione tertia, anno dominice incarnationis millesimo centesimo undecimo, regnante Henrigo quinto rege Romanorum anno quinto, ordinationis eius undecimo; actum est iuxta Romam; in Christo feliciter amen.