Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde

Abbildungsverzeichnis der europäischen Kaiser- und Königsurkunden

<<†61.>>

Unecht.

Heinrich bestätigt dem Kloster der hl. Hilarius und Benedikt bei Venedig genannte Besitzungen und Rechte sowie die Immunität, <nachdem er zuvor den Bischof Gumpold von Treviso zur Erneuerung des von zwei Vorgängern aufgrund von Synodalentscheidungen ausgesprochenen Verzichts auf die dem Kloster gehörigen Zehnten zu Ceresaria und Pladanum gezwungen hatte>.

Arezzo, (1110 Dezember 27) 1111 Januar 17(?).

(C.) In nominę sanctae et individuę trinitatis. Heinricus divina favente clementia quintus Romanorum rex. Omnium sanctarum dei ęcclesiarum nostrorumque fidelium presentium scilicet ac futurorum comperiat industria, qualiter Petrvs venerabilis abbas sanctarum dei ęcclesiarum Hilarii Benedicti de partibus Uenetiarum ac finibus Riuoalti iuxta fluvium Vnæ ad nos venit humiliter postulans nostri magnitudinem regiminis ac deprecans, quatinus nos pro dei amore animęque nostre remedio et nostri regni stabilitate per nostrę auctoritatis preceptum eisdem sanctis ęcclesiis id corroborare et confirmare dignaremur, quod a Karolo vetustissimo imperatore, sed et primo et secundo et tercio Ottone et Heinrico necnon Heinrico et alio Heinrico et tercio Heinrico, patre nostro beatę memorię, corroboratum fuerat. <Vidit etiam nostra imperialis maiestas scriptum Rotherii secundi sanctæ Taruisinatis ęcclesię ępiscopi, in quo patet, quomodo Gotpult Aquileiensi patriarcha Taruisii generaliter synodante prefatus ępiscopus de decimis duarum villarum presignati monasterii, Cesarię scilicet et Pladani, a legatis ducis Veneticorum Dominici Contareni ibi publice impetitus fuerit et quomodo convictus ab eis fuerit et quomodo ibi synodali sententia fuerit iudicatus et quomodo omnes decimas illas refutavit, et hoc idem fecit de consecrationibus et sinodalibus observationibus, scilicet quod ni[hil] prorsus pertineat de his Taruisini episcopatus iuri. Scriptum etiam aliud Acilini Taruisini ępiscopi vidimus [fore in presentia Sic]hardi Aquileiensis patriarchę [Altini synodantis convictum et iudicatum, et illum prefati scilicet Rotherii episcopi refutationem refirmasse evidentissime comperimus. Unde a nostra excellentia prememorato] venerabili abbate [sancti Hilarii iusti]tiam expetente Gotpul Taruisinum ępiscopum ante nostram presentiam venire iussimus, quem violentarię invasionis arguimus, et omnia precontexta in manu nostrę clementię sub nostra defensione ad ius monasterii predicti sancti Hilarii eum refutare coegimus. Et sic factum est.> Nos itaque abbatis postulationem [discretorum consilio] et rogatu nostrorum fidelium per auctoritatem huius paginę confirmavimus atque concessimus, quicquid a memoratis inperatoribus <et ępiscopis> concessum fuerat <et refutatum> ac corroborat[um, scilicet co]lonos omnes, qui sunt in Cesaria et in Pladano et in finibus illis et in omnibus aliis finibus, [prout dicto monasterio] pertinere antiquitus et moderne dinoscitur, et simul cum capella in ip[so] Pladano in honore sancti Petri fundatam et decimas de predicta Cesaria et Pladano et aliorum col[onor]um ad ipsam pertinentium capellam, sive cum vineis, terris, silvis, campis, pratis, pascuis, paludibus [in dictis Cesaria et Plad]ano constitutis, cum portu similiter, qui est iuxta ipsum monasterium situs, cum omnibus illorum ripatibus, toloneis, quadrantesimis et omnibus ad predicta loca pertinentibus. Lege[batur] atque in eodem precepto, quod Karolvs imperator hęc eadem loca per commutationem acce[piss]et a sanctę Taruisianę ecclesię [an]tistite Landulo nomine et eisdem ęcclesiis in oblationem detulisse. Insuper etiam legebatur in eodem precepto, quod ipsa a Karolo facta oblatione predi[ctis im]peratoribus supranominatis ęcclesiis per sui precepti confirmationem dederit atque imperiali potentia habendum inviolabiliter confirmaverit. Nos autem deum timentes et ipsum abbatem ilust[r]em iuste petentem et precepta supranominatorum augustorum conservantes confirmamus et corrobo[ramus per] hoc nostrę auctoritatis preceptum eisdem ęcclesiis rectoribusque earum prenominata loca cum omnibus [o]l[im pertinenti]bus ad iura ipsarum et xenedochiis beatissimi Petri apostoli et Viti martiris, q[uod est] in civitate Taruisio, et ex omnibus, quę ad predicta loca pertinent Cesaria et Pladanum, et prenom[inatam capellam cum pre]dicta decima, cum designatis atque predictis lateribus, horum uno latere firmante in flumine currente iuxta prenominatas villas, alio latere in Aurelia, tercio latere in Cornio, quarto latere in aquis salsis. Hęc omnia in ipsis ęcclesiis confirmamus et corrobor[am]us [cum terris], vineis, pratis, pascuis, campis, silvis, venationibus, aquis aquarumque decursibus, paludibus, molendinis, ripis, portibus, ripatibus, teloneis, quadrantesimis, decimis cunctisque ad supradicta loca pertinentibus. Iubentes ergo terribiliter precipimus, ut nullus ępiscopus Taruisianus, non dux, non marchio, non comes nullaque alia persona magna vel parva predictis ęcclesiis ministrantes de prefatis omnibus locis et rebus [in]quietare et molestare et de predictis locis aliquid aliquomodo sine regali <et imperiali> iudicio presumat. His igitur supranominatis a nobis et a nobis his ipsis concessis [et nostri] pre[ce]pti confir[matione invio]labil[iter] confirmatis predecessorum nostrorum facta per omnia equiperantes pro animę nostrę remedio nostrique regni stabilitate ac peticione supradicti venerabilis abbatis per presentem paginam nostri precepti eisdem ęcclesiis concedimus et confirmamus habendum curtim unam, quę vocatur Tresecvlo, [et aliam, que dicitur Aureliaco], et curtim sanctę Marie, quę iacet iuxta Pedragam, in comitatu Taruisiano, cum omnibus appendiciis illarum et cum universis ad earum iura aspicientibus cunctasque alias terras a quibuscumque iuribus et viris prescriptis sanctis ęcclesiis legaliter attributas. Hoc precipientes ac regali imperio confirmantes, ut nullus dehinc dux, marchio, comes, patriarcha, archiępiscopus, ępiscopus aut hic ępiscopus Taruisianus aut aliquis succesorum eius nullaque alia persona ęcclesiastica vel secularis, magna vel parva, de cunctis locis vel rebus supra per ordinem nominatis famulantes predictis inquietare vel disvestire sine regali <et imperiali> iudicio presumant. Contradicimus homines supradictarum ecclesiarum terras inhabitantes universis iudicialibus personis, ut de ipsis hominibus placitum nullum faciant seu aliquid publici ab eis exigant aut fotrum tollant nullamque ibi de predictis omnibus locis vel rebus illis violentiam inferat, sed in potestate predicti abbatis omniumque successorum eius per[maneant. Si quis au]tem, quod non credimus, h[uius nostri precepti violator extiterit, sciat se compositurum] auri puri libras mille, medietatem [camere nostre] et medietatem predictis ęcclesiis ministrantibus [ei]s. Q[uod ut verius credatur diligentiusque] ab omnibus observetur, hoc preceptum manu propria roborantes sigillo nostro insigniri iussimus.

Signum domni Heinrici quinti Romanorum regis invictissimi. (M.6.)

Burchardus cancellarius et episcopus vice Alberti archicancellarii, Maguntine sedis electi, recognovit. (SI.D.)

Data VI. kl. ianuar., indictione III, anno dominicę incarnationis millesimo CX, regnante Heinrico quinto rege Romanorum anno V, ordinationis eius X; actum Aricii; feliciter in Christo amen.