Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde

Heinrich gemahnt Herzog Theoderich (II.) von (Ober-)Lothringen an die Befolgung eines päpstlichen Mandates zugunsten der Kanoniker von Chaumousey und verbietet ihm die Behelligung der in seinem Herzogtum gelegenen Kirchen, die er seines königlichen Schutzes versichert.

(1106 Januar).

Heinricus dei misericordia Romani regni rex et ecclesiarum in eo positarum defensor Theodorico Lotharingorum duci salutem et gratiam suam. Insonuit auribus nostris summum pontificem matris nostre sancte Romane ecclesie mandasse tibi per litteras, ut defensor Calmosiacensis loci existeres nec fratres ibi deo servientes exasperari ab aliquo permitteres. Cui, si vere christiano nomine censeris, obediens eris, et si vere filius eius es, alicui preceptorum matris tue in aliquo non derogabis. Petitioni patris nostri petitionem meam subiungo mandans tibi, ut, quod statuit inviolabilis Romane sedis dignitas, quoad poteris, viriliter sustineas, et ne in ecclesiis in ducatu tuo positis interturbari requiem Christi permittas, quia ad hoc tibi permissus est gladius, non ut ecclesiam destruas, sed ut eam sicut Christi miles a pervasione persequentium incessanter defendas. Quod si feceris, a celesti rege pro certamine bene certato, pro cursu bene consummato coronam recipies et gratiam terreni regis non amittes. Finaliter de hac re stat sententia mea: Scias me nullo turbine posse excuti, quin et ipsam supradictam ecclesiam et alias ab incursu malorum defendam et destructores earum divina gratia subveniente destruam. Vale.