In nomine domini. Heinricus dei gratia Romanorum imperator augustus. Notum sit omnibus Christi nostrisque fidelibus, qualiter nos pro statu ęcclesiarum compuncti loca desolata restaurare cupientes exempla antiquorum patrum nostrorum regum et imperatorum imitari cupimus, ut ad virtutum eorum merita pertingamus. Unde factum est, ut venerabilem illum sancti Bonifacii locum Fuldensem, ab antecessoribus nostris regibus primitus satis ditatum et honoratum, sed a pravorum hominum incursione extenuatum, reparare cogitantes abbatem ipsius monasterii Ǒdalricum nomine alloqui cępissemus. Qui collectis fratribus suis cępit nos rogare, ut propter deum operi, quod cęperamus, insisteremus, hoc est, ut in nostram potestatem bona monasterii contraheremus, ne viri pestilentes tantam rapinam inde facerent, ut ante solebant. Quorum peticioni assensum prebentes ob divinum amorem predicti monasteri bona precepto nostrę auctoritatis ex parte collegimus et fratribus deo servientibus in subsidium victus et vestitus resignavimus cęteraque omnia monasterii bona simul cum rebus et familiis, quę erant dispersa, in nostrum mundiburdium et in ius nostrę defensionis suscepimus et omni protectionis munimine solidamus. Et precipimus, ut nullus hominum, sive iudex sive advocatus, in ęcclesias, villas aut loca vel agros aut possessiones, quas moderno tempore infra regnum nostrum prefatum possidet monasterium, vel quę deinceps divina adauxerit misericordia, ad predam vel exactionem seu ad causas iudiciario more audiendas aut freda exigenda vel mansiones faciendas vel servos aut colonos distringendos nec ullas redibitiones vel illicitas occasiones requirendas nostris futurisque temporibus ingredi audeat vel ea, quę supra memorata sunt, exigere presumat, sed liceat abbati Fuldensis monasterii totam familiam cum cunctis eiusdem ęcclesię rebus sub nostra defensione possidere et decimas sibi apostolica auctoritate traditas accipere nec laicis in beneficium tradere vel prestare. Er quicquid de supradictis monasterii rebus ius fisci nostri exigere debuit, pro ęterna remuneratione prefato monasterio et fratribus deo ibi famulantibus conferimus firmissime precipientes, ut in bonis et locis ac familiis eorum nullus eos contristet. Habeat ergo abbas prefati monasterii potestatem tam ex nostra quam ex patrum nostrorum regum donatione thelonea, monetas, vectigalia reditusque prediorum suorum simulque omnem decimationem tollere et in suę ditionis utilitatem redigere propter ędificia diversa monasterii facienda pauperesque et hospites iuxta preceptum regulę recreandos. Quodsi abbas monasterii obierit, fratres liberam electionis secundum nostrum consilium habeant potestatem. Quicumque autem hoc nostrę auctoritatis preceptum violare presumpserit, ex apostolica Zacharię papę sententia ęternaliter excommunicandus erit.

Data kal. sept., indictione VI; actum Fulde; feliciter.