Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde
<<245.>>

Heinrich versichert den Konvent von Cluny und seinen Abt Petrus der kaiserlichen Zuwendung und bittet sie um ihr Gebet.

(wohl Ende 1122).

He(nricus) dei gracia Romanorum imperator augustus vener(abili) conventui Cluniacensi et eius abbati Petro graciam et omne bonum. Pro nimia religione et caritate, que largiente domino in vobis hactenus efficatiter fuit, reges et ubique terrarum principes vos dilexerunt, fovere et honorarunt. Idipsum prestante deo nostra imperialis celsitudo deinceps facere exoptat. Verum quia in scissuris mentium deus non inhabitat, caritatem vestram valde ortamur, quatenus sinceros in caritate et obedi[entia] sitis et sermo dei in vobis sit vivus et efficax. Per hoc enim vestri monasterii religio gloriose annunciabitur et nos dilectissimi patris nostri domini pape dilectione iamdictum abbatem vestrum et vos imperiali munificencia oportuno tempore honorare curabimus. Vestris nos sanctissimis orationibus plurimum commendamus.