Hoc est consilium, in quod convenerunt principes de controversia inter domnum inperatorem et regnum: [1] Domnus inperator apostolice sedi obediat et de calumpnia, quam adversus eum habet eclesia, ex consilio et auxilio principum inter ipsum et domnum papam conponatur. Et sit firma et stabilis pax, ita quod domnus inperator, que sua et que regni sunt, habeat, eclesie et unusquisque sua quiete et pacifice possideant. [2] Episcopi quoque in eclesia canonice electi et consecrati pacifice sedeant usque ad collaudatam in presentia domni pape audientiam. Spirensis episcopus eclesiam suam libere habeat, Wormatiensis similiter – preter ipsam civitatem – usque ad presentiam domni pape. [3] Captivi et obsides ex utraque parte solvantur. [4] De hereditate palatini comitis Sigefridi, sicuti Metis inter ipsum et domnum inperatorem definitum fuit, ita permaneat. [5] Hoc etiam, quod eclesia adversus inperatorem et regnum de investituris causatur, principes sine dolo et sine simulatione elaborare intendunt, ut in hoc regnum honorem suum retineat. Interim, donec id fiat, episcopi et omnes catholici sine ulla iniuria et periculo conmunionem suam custodiant. [6] Et si in posterum domnus inperator consilio sive suggestione alicuius ullam in quemquam vindictam pro hac inimicicia exsuscitaverit, consensu et licentia ipsius hoc inter se principes confirment, ut ipsi insimul permaneant et cum omni caritate et reverentia, ne aliquid horum facere velit, eum conmoneant. Si autem domnus inperator hoc consilium preterierit, principes, sicut ad invicem fidem dederunt, ita eam observent.