[H]eynricus dei gratia Romanorum imperator augustus Aymoni comiti Geneuę gratiam suam et dilectionem. Quoniam locus Romani Monasterii in nostra tuitione manet, volumus et precipimus tibi per fidem, quam nobis debes, ut ipsum monasterium in omnibus studeas defendere et contra omnes sibi adversantes protector et auxiliator esse; contra Eblonem, qui ab antiquis possessionibus ipsum monasterium vult deicere et iudicium, quod a te et ceteris prudentibus viris in curia episcopi Lausonensis factum est de hominibus ipsius loci, vult respuere, pro nostra fide et amore ipsum locum studeas defendere et iuditium factum omnimodis tenere.
Heinrich befiehlt dem Grafen Haimo (I.) von Genf Schirm und Hilfe für das unter dem Schutz des Reiches stehende Kloster Romainmôtier mit dem Auftrag, für die Befolgung eines unter des Grafen Mitwirkung am bischöflichen Hof von Lausanne gegen Ebal (I. von Grandson), der das Kloster aus seinen Besitzungen zu verdrängen suche, zugunsten der Klosteruntertanen ergangenen, aber von Ebal missachteten Urteils zu sorgen.
(wohl Herbst 1118 – Ende 1120).
Vorbemerkung Thiel, Stand: 2010
Kopialbuch von Romainmôtier aus dem 12. Jh. f. 12r in der Kantonsbibliothek zu Lausanne (B); Randvermerk des 12. Jh.: 1125.
Faks.: Bruckner, Liber cart. mon. Roman. f. 12r.
Drucke aus B: Gingins-la-Sarra, Cart. de Romainmôtier 439. – Hist. patriae mon. Chart. 2,220 no 175 zu 1116–1135(!). – Charri ╘re, Dynastes de Grandson no 31 S. 112 zu 1120–1125. – Chapuis, Recherches sur les inst. polit. du pays de Vaud 126 Anm. 2 Auszug. – Französ. Übers.: Hisely in Mém. de l’institut national Genevois 1,19 zu ca. Ende 1124. – Sécretan in Archiv f. Schweizer. Gesch. 16,120 no 6 zu 1124. – Pahud, Cart. de Romainmôtier 109 no 18 zu (1114–1121), mit Angabe der Stumpf-Nr. 3201 (= D.269). Reg.: Forel, Rég. de la Suisse Romande 1,116 no 454 3o zu ca. 1124. – Hidber, Schweizer. Urk.-Register 1,472 no 1608 zu 1120–1125. – Rég. Genevois 78 no 270 zu (Déc. 1124?). – Stumpf Reg. –.
Vgl. Vorbemerkung zu D.226. An der curia des Bischofs von Lausanne hatte Haimo sicher in seiner Eigenschaft als Vogt des Bistums teilgenommen, vgl. Chapuis a.a.O. 128; aus der Formulierung a te et ceteris prudentibus viris ist wohl zu entnehmen, dass er bei dem iudicium den Vorsitz geführt hatte. Zum Begriff der tuitio und zu der Tatsache, dass Haimo im ersten Teil des Mandats ganz allgemein der Schirm des Klosters aufgetragen wird, vgl. Vorbemerkung zu D.226.