Heinricus dei gratia Romanorum rex O. Babenbergensi episcopo, suo fideli karissimo, gratiam et omne bonum. Cum dei providentia et magnę pietatis eius consilio de nostro regno ubique pacificato gauderemus, advenerunt nobis nuntii ex parte G. ducis et B. comitis aliorumque fidelium nostrorum marchię Flandrensis intimantes eos diutius non posse sustinere molestias R. comitis, qui regnum nostrum invasit et ad ignominiam omnium, qui in eo sunt, sibi nostrum Cameracensem episcopatum usurpavit. Unde, quemadmodum res hortabatur, nostros principes convocatos consuluimus et ab eis sapienter re notata constituimus eorum consilio nos facturos expeditionem in Flandriam supra tam presumptuosum hostem, qui noster miles debet esse, ne diutius de inminutione et dedecore regni nostri impune superbiat. Hoc siquidem tam manifestum et tam commune regni nostri dedecus tibi fieri, si tuum honorem diligis, pensare debes cordetenus. Ut igitur fideliter hoc facias et prudenter, rogamus te sub spe remunerationis tibi gratissimę et per fidelitatem, quam nobis et regno debes, monemus, ut omni occasione destructa, sicut honor est regni atque tuus, ad expeditionem venias sciens, quod in proximo festo sanctorum omnium Tungris iuxta Leodium conveniemus parati super Flandriam equitare. Nec mireris mutatum esse adventum nostrum Radisponam, sicut intellexeras, quando nobiscum eras, quia huius rei necessitas intervenit et utiliter ad decus regni firmiter est laudata ab omnibus nostris expeditio nostra super hostes in Flandriam.
Heinrich lädt Bischof Otto von Bamberg für den auf einer Reichsversammlung beschlossenen Feldzug gegen den Grafen R(obert II.) von Flandern auf das bevorstehende Allerheiligenfest (1. November) zur Gestellung am Sammelort Tongern und begründet die Verschiebung einer in Regensburg vorgesehenen Versammlung.
(1107 Oktober).