Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde
<<192.>>

Heinrich gewährt den Bürgern der Stadt Lucca und ihrer Vorstadt, dass niemand ihre Mauern und Häuser brechen dürfe, verzichtet auf den Bau einer königlichen Burg und Beherbergungszwang, erlässt das Fodrum, die Marktabgabe zwischen Pavia und Rom sowie den Uferzoll in Stadt und Grafschaft Pisa, sichert den nach Lucca reisenden Kaufleuten ungehinderten Verkehr, verbietet den Bau von Burgen im Umkreis von sechs Meilen, erlässt Gerichtsvorschriften, erteilt ihnen das Recht zum Handel auf dem Markt von Borgo San Donnino (Fidenza) und zu Copermio, der den Florentinern verwehrt ist, untersagt frühere Belastungen, bestätigt ihre Verträge und bestimmt, dass ein langobardischer Richter nur in seiner, <seines Sohnes> oder seines Kanzlers Gegenwart Gericht halten dürfe.

(1116 wohl Ende Juni).

In nomine sancte et individue trinitatis. Henricus divina favente clementia quintus imperator augustus. Regie dignitatis excellentiam, que pre ceteris dignitatibus adprime colitur, potissimum condecet devotos fidelesque cives in petitionibus eorum dignis tum pro conservate fidelitatis sinceritate, tum pro studiosi famulatus devotione eos audire et frequenter plurimis dignitatum honoribus sublimare. Proinde omnium Christi fidelium tam futurorum quam presentium memorie comendare volumus, qualiter nos Lucanis civibus pro bene conservata fidelitate eorum in nos et pro studioso servitio eorum necnon consilio et interventu fidelis nostri Gebechardi Tredentini episcopi, Landulfi Astensis episcopi, nostre regie potestatis auctoritate concedimus, concedendo statuimus, ut nulla potestas nullusque hominum murum Lucane civitatis antiquum sive novum in circuitu dirumpere presumat, et domos, que infra Lucanum murum hedificate sunt vel adhuc hedificabuntur aut circa in suburbio, nulli mortalium aliquo malo ingenio aut sine legali iuditio infringere liceat. Preterea concedimus predictis civibus, ut nostrum regale palatium infra civitatem vel in burgo eorum non hedificetur aut inibi vi vel potestate hospitia capiantur. Perdonavimus etiam illud, ut nemo deinceps aliquod fodrum ab illis exigat et curaturam a Papia usque Romam ac ripaticum in civitate Pisana vel in comitatu. Statuimus etiam, ut, si qui homines introierint in fluvio Serculo vel in Motrone cum navi sive cum navibus causa negotiandi cum Lucensibus, nullus hominum eos vel Lucenses in mari vel in suprascriptis fluminibus eundo vel redeundo vel stando molestare aut aliquam iniuriam eis inferre vel depredationem facere aut ei[s] aliquomodo contradicere presumat. Precipimus etiam, ut, si qui negotiatores veniunt per stratam a Luna usque Lucam, nullus homo eos venire contradicat vel alio conducat sive a strata eos retorqueat, sed secure usque Lucam veniant omnium contraditione remota. Volumus etiam, ut a predicta urbe infra sex miliaria castella non hedificentur; et si aliquis munire presumpserit, nostro imperio et auxilio destruantur. Et homines eiusdem civitatis vel suburbii sine legitima iudicatione non capiantur. Et si aliquis predictorum civium predium vel aliquam trecennalem possessionem tenuerit et si auctorem vel datorem habuerit, per pugnam vel per duellum non fatigetur. Precipimus etiam, ut dicti Lucenses licentiam habeant emendi et vendendi in mercato sancti Donnini et Comparmuli, ea conditione, ut Florentini predictam licentiam non habeant. Consuetudines etiam perversas a tempore Bonifatii marchionis duriter eisdem hominibus impositas omnino interdicimus et, ne ulterius fiant, precipimus. Insuper illis concedimus, ut securitates, quas marchiones vel alia quelibet potestas cum illis pepigerunt, firme et rate permaneant. Et ut Longobardus iudex iuditium in iamdicta civitate vel in burgo aut placitum non exerceat nisi nostra aut filii nostri presente persona vel etiam cancellarii nostri. In hac ergo concessione sive largitione nostra sancimus, ut nullus episcopus, dux, marchio, comes nullaque nostri regni persona predictos cives in hiis concessis rebus inquietare, molestare, disvestire presummat. Et si quis, quod non opinamur, temere presumpserit, sciat se compositurum centum libras optimi auri, medietatem nostre camere, medietatem vero, cui iniuria illata fuerit. Quod ut verius credatur et ab omnibus diligentius custodiatur, hanc cartam conscriptam ac manu propria, ut infra cerni potest, corroboratam sigilli nostri impressione insigniri iussimus.