[SN.] Dum in dei nomine in civitate Taruisii, in cortina episcopii sancti Petri, dominus Henricus dei gratia Romanorum imperator resideret ad singulorum iustitiam faciendam ac contentiones deliberandas adessentque cum eo Teuzo, Azo, Aycardus, Arembaldus, iudices, Benenatus, Albertus, iudices, Iohannes, Vbertus et Odelricus, causidici, Henricus dux Carintię, Gauardus episcopus Tridentinus, Arpus episcopus Feltrensis, Torengus episcopus Vicentinus, Henricus, Odoricus, Arpo, Adelbertus, comites, Vecilus de Montanaria, Tixo de Rossano, Albricus et Eccelinus germani de Alnaria, Geneualdus et Benzo germani de Fontaniuo, Henricus, Varimbertus, Erizo germani de Caldonazo et reliqui plures, ibi in eorum pręsentia venientes Vecelus et Henricus de Rossano, Arpus de Zopedo, Villanus de Montedeserto, Astulfus de Sereno, Desiderius, Fuscus, Vrbanus, Vendramus, Penzo, Ranfredus, Brunus, Martinus, Odelricus presbiter, Daniel, Bertaldus et Iohannes, omnes vicini de Dubladino, ceperunt singuli dicere ac postulare mercedem: “Petimus, domine imperator, ut pro deo et animę vestrę mercede mittatis bannum super communia nostra et nostrorum consortium, in monte et in plano, in dicto Dubladino et in eius confinibus et pertinentiis, et super personas nostras et omnes res nostras, mobiles et immobiles, seu familiares, tam in his, quę nunc habemus quam quę inantea iuste et legitime acquirere poterimus”. Cumque taliter iuste et probabili de causa sic petissent – his pręsentibus omnibus suis consortibus circumstantibus –, quod a Plaui in zo et in qua versus sero et a Fontana de a sero in qua et a valle de Ceresedo in qua et a gurgo Aunero in qua et a Concolo de Rivalta in su, nullus de consortibus suis habeat ad faciendum infra confines prędictos cum vicinis prędictis de Dubladino, ymo ipsis solummodo de bono iure pertinent et spectant. Tunc pręfatus dominus Henricus imperator iudicum et principum consilio, qui loco aderant ibi, fuste, quem manu tenebat, misit bannum super pręnominatos vicinos et eorum consortes et super sua communia seu omnes res suas, mobiles et immobiles, sive familiares, tam in his, quę tunc habebant, quam quę inantea iuste et legitime acquirere poterunt, in centum libris auri, ut nullus homo audeat pręnominatas personas et vicinos seu eorum consortes nec sibi ad invicem inquietare, molestare vel disvestire ex prędictis bonis et rebus sine legali iudicio; qui vero hoc fecerit, sciat se compositurum centum libras auri, medietatem camerę domini imperatoris et medietatem supradictis personis et vicinis et eorum consortibus vel eorum hęredibus. Finita est causa, et hanc noticiam pro securitate prędictorum vicinorum et eorum consortium dominus imperator Henricus fieri iussit quidem, et ego Simeon notarius sacri palacii iussu domini Henrici imperatoris seu iudicum ammonicione hanc noticiam scripsi anno dominicę incarnationis millesimo CoXVIo, mense marcii, indicione nona.

Ego Azo iudex interfui et scripsi.

+ Hęc crux est signum manu domini Henrici imperatoris Romanorum.

Ego Albertus iudex sacri palacii interfui [et] scripsi.

Ego Arimbaldus iudex interfui et scripsi.