Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde

Abbildungsverzeichnis der europäischen Kaiser- und Königsurkunden

<<117.>>

Heinrich bestätigt auf Bitten Herzog Heinrichs (III.) von Kärnten dem von diesem und seinem Vater Markwart gegründeten Kloster St. Lambrecht die Besitzungen, trifft Bestimmungen über die Vogtei und bestätigt die Verfügungen Papst Paschals (II.) mit Verbot der Verlehnung oder anderweitiger Entfremdung von Klosterbesitz durch Bischof oder Abt ohne Zustimmung des Konvents.

Mainz, 1114 Januar 17.

(C.) In nomine sancte et individue trinitatis. Heinricus divina favente clemencia quartus Romanorum imperator augustus. Omnibus Christi nostrique fidelibus tam futuris quam presentibus notum fieri volumus, qualiter nos, ego videlicet Heinricus quartus Romanorum imperator augustus, ob salutem anime nostre antecessorumque nostrorum et iusta peticione Heinrici ducis Karinthie, dilectissimi nepotis nostri, rogatu eciam dilectissimorum principum, Friderici Coloniensis archiepiscopi, Brunonis Treuerensis archiepiscopi, Burchardi Monasteriensis episcopi, Erlungi Werzeburgensis episcopi, Vdalrici Eistetensis episcopi, Hartwici Ratisponensis episcopi, Ottonis Bauembergensis episcopi, Hermanni Augustensis episcopi, Heinrici Frisingensis episcopi, Geuehardi Tridentini episcopi; ducum quoque: Welfonis de Bauaria, Liutherii ducis de Saxonia, Friderici ducis de Sweuia, comitum quoque: Godefridi palatini comitis, Hermanni marchionis, Berengarii comitis, Liutpoldi marchionis, Tietbaldi marchionis, in universali curia nostra apud Magunciam hanc privilegii paginam ecclesie sancti Lamberti ab eodem supradicto duce Heinrico et a patre suo Marchwardo bone memorie in Karinthia constructe fieri iussimus, hac videlicet condicione, ut nullus dux vel marchio, comes vel vicecomes vel aliqua persona secularis vel ecclesiastica, magna sive parva, eandem ecclesiam aliquomodo deinceps inquietare, molestare vel disvestire audeat. Hoc quoque per presentis privilegii paginam imperiali auctoritate firmiter statuimus, ut, quecumque predia idem dux vel alii fideles eidem monasterio contulerunt sive in futurum concessione pontificum, liberalitate principum iuste atque canonice conferri contigerit, firma eis eorumque successoribus et illibata permaneant. Advocatum nullum habeant nisi ipsum ducem Heinricum vel aliquem eius legittimum filium vel, si legittimum filium nullo modo habere poterit, ad peticionem abbatis et fratrum eiusdem ecclesie advocatus eis detur. Omnia eciam, que eis per privilegium Paschalis Romane sedis pontificis pontificali auctoritate ordinata sunt, inconvulsa conserventur. Episcopo vero vel ipsi abbati nullo modo liceat cenobii bona in feudum sive beneficium sine consensu meliorum fratrum personis aliquibus dare vel modis aliis alienare. Si vero forte, quod absit, aliquis temeritate aliqua inductus huic nostro iusto precepto contraire temptaverit et, quod fecimus, irritum esse voluerit, centum libras auri compositurus, medietatem camere nostre et medietatem abbati et fratribus ibidem deo famulantibus. Ut autem hoc verum esse credatur et ab omnibus inviolabiliter conservetur, hanc paginam manu propria corroboratam impressione nostri sigilli insigniri iussimus.

Signum domni Heinrici quarti Romanorum imperatoris invictissimi. (M.7.)

Bruno cancellarius recognovit.

Data XVI. kl. febr., indictione VII, anno dominice incarnacionis MCXIIII, regnante Heinrico quarto rege Romanorum anno VII, imperante II; actum est Maguncie; in Christo feliciter amen.