Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde
<<112.>>

Heinrich restituiert der von ihm der Leitung des Abtes Burchard von Erfurt unterstellten Propstei Altenmünster bei Lorsch zwei von Pfalzgraf Gottfried entfremdete Hufen zu Böbingen.

(wohl 1113 März/April).

In nomine sanctę et individuę trinitatis. Heinricus divina favente clementia Romanorum imperator augustus. Noverit omnium fidelium nostrorum presentium scilicet et futurorum industria, qualiter nos quorundam fidelium nostrorum consilio Burkardo venerando abbati de Erphesfort locum Aldenmunster, vicinum Laureshamensi monasterio, nostra imperiali manu regendum commisimus; qui vero tum pro nostra petitione tum pro remedio animę suę prefatum locum benigne suscipiens omni studio omnique diligentia dispersa colligere et congregata conservare, prout potuit, viriliter invigilavit. Huius etiam interventu atque petitione duos mansus in Bebingen, a palatino comite Godefrido prenominato monasterio ac fratribus ibidem deo famulantibus iniuste usurpatos, nostra imperiali auctoritate restitui precepimus, presertim quia in hoc ceteris preminemus, ut iustitiam faciamus omnibus iniuriam patientibus. Nunc itaque nostra regali censura omnino interdicimus, ut nullus abbas vel aliqua alia persona in his scilicet bonis seu in ceteris eidem ęcclesię a fidelibus divino instinctu modo collatis vel postmodum in idipsum conferendis ullo modo auferre et ad suam utilitatem conferre vel alicui militi in beneficium dare presumat. Si autem, quod absit, nostri precepti transgressores exstiterint, dei omnipotentis sanctique Petri offensam incurrant et auri optimi C libras ad cameram nostram persolvant. Huius rei testes sunt: Godefridus de Nurinberg, Cunradus Sporo, Sigefridus de Rochenburc, Cunradus, Wernherus, Heinricus de Triuels. Et ut hec nostri banni auctoritas stabilis et inconvulsa omni permaneat tempore, preceptum hoc inde conscriptum manu propria corroborantes sigilli nostri impressione insigniri iussimus.