In nomine sancte et individue trinitatis. Heinricus divina favente clemencia quartus Romanorum inperator augustus. Omnium sancte dei ecclesie fidelium presencium scilicet ac futurorum cognoscat industria, quod in regno nostro regulare quoddam monasterium situm est, in provincia scilicet Burgundia, in episcopatu Constanciensi, in pago Argowe dicto, in comitatu Rore, quod Mure nuncupatum est, quod tempore Cůnradi imperatoris in honore sancti Martini episcopi constructum honorifice et deo dicatum est a Wernhario Strasburgensi episcopo, parente scilicet Wernharii comitis de Habspurg. Nunc autem idem comes, a quo prefatum monasterium sive abbacia hereditario iure possessa est, nutu dei tactus et instinctus ipsum scilicet locum Mure cum omnibus nunc in presenciarum illuc collatis iusticiis legitimis et pertinenciis prediorum, mancipiorum, censorum, pecuniarum seu quarumcumque rerum ex toto super altare sancti Martini reddidit, delegavit et contradidit domino deo, sancte Marie, sancto Petro apostolo, sancto Martino episcopo et sancto Benedicto in proprietatem et potestatem [et] predicti monasterii abbati nomine Lútfrido eiusque successoribus in disposicionem liberam monasterioque necessariam, fratribus [deo] sub regula monastica inibi servituris ad utilitatem. Et ne umquam a posteris suis dei servicium illic destrui possit, constituit idem monasterium cum omnibus suis pertinenciis nunc collatis et dehinc conferendis ab hac die et deinceps non subdi omnino nec subesse iugo alicuius terrene persone vel potestatis nisi abbatis solius dominacioni et potestati et ordinacioni, et sic tocius libertatis iure et privilegio eam adampliavit et ob regni celestis hereditatem in Christo omnimodis stabiliter sublimavit. Dehinc omni potestate, servicio, iure, proprietate predicti monasterii ipse cum coniuge sua et filiis et filiabus sese omnino abdicavit et per manus Eghardi nobilis viri de Chúsnach in ius apostolice sedis mancipavit ac super altare sancti Petri principis apostolorum contradidit, hac videlicet condicione, ut singulis annis ad altare sancti Petri ab abbate predicti monasterii aureus nummus in quadragesima persolvatur eo pacto, ut libertatis istius et tradicionis statuta tanto perennius inconvulsa amodo permaneant et ut predictum cenobium sub Romane ecclesie mundiburdio et maiestate securum semper stabiliatur et defendatur. Et hoc eciam constituit, ut, quandocumque patre spirituali orbati fuerint, ipsi habeant liberam potestatem secundum regulam sancti Benedicti inter [se] vel undecumque, si opus fuerit, non solum eligendi, sed eciam constituendi. Qui si forte, quod absit, libertatem monasterii pervertere, sibi locum sanctum subicere attemptaverit sive aliquod servicii statutum inde sibi fieri exegerit, mox fratres cum suffragio religiosorum abbatum et ceterorum Christi fidelium in circuitu manencium secundum instituta sancti Benedicti hunc accusatum iusteque ab eis convictum dignitate sua abici perficiant aliumque iuxta predictam libertatem et sancti Benedicti regulam fratres sibi eligant et absque omni contradicione pro illo substituant. Constituit eciam, ut maior natu filiorum suorum commendante sibi abbate advocaciam habeat, non in beneficium et ius proprium, sed ad securioris et grate defensionis suffragium, qui non pro terreno comodo, sed pro eterna mercede sollicitus et studiosus bona et constitutam monasterii libertatem et iusticiam defendere voluerit. Hic denique abbate petente a rege accipiat bannum legittimum et ter in anno, si necesse fuerit, aut in ipso loco aut, ubicumque vel quandocumque abbati visum fuerit, invitatus ab illo veniat et ibi placitum iustum pro causis et necessitatibus monasterii rite peragat. Nullum autem aliud servicium, ius aut beneficium sibi pro hoc concedi recognoscat nisi eternam dei mercedem et tercium bannum et conswetudinariam iusticiam et in illis trium placitorum diebus in unoquoque unum maltrum de frumento et unum fruicschingum et unum siclum de vino et cetera ad hoc pertinencia. Preterea constituit, quod nisi abbate volente et advocante bona et loca monasterii suis frequenciis temerarius et sine causa minime adeat vel attingat nec presumptuosus in eis placitum quodlibet vel pernoctandi licenciam habeat nec omnino aliquem advocatum pro se faciat nec aliquam absque racione calumniam, pervasionem aut iniuriam monasterio, abbati vel familie faciat. Si autem non ut advocatus, sed pocius calumniator et pervasor monasterii fuerit, omnino potestatem habeat abbas cum consilio fratrum hunc penitus reprobare et alium regia adiutus potestate, si aliter fieri non potest, sibi utiliorem undecumque eligere. Ministris quoque et familie sanctuarie eandem concedit legem, quam cetere libere abbacie, que secundum deum ordinate sunt, habent, ut tanto fideliores prelatis suis per omnia serviant. Hoc eciam nos ipsi imperiali auctoritate nostra sa[n]ccimus et confirmamus, ut nulla deinceps persona parva sive magna supradictum monasterium de aliquo beneficio suo inquietare, molestare, disvestire ulterius audeat. Si vero forte, quod absit, aliquis aliqua temeritate vel pertinacia prave inductus hanc nostri precepti paginam infirmare vel infringere presumpserit, centum libras auri componat, medietatem camere nostre et medietatem predicte ecclesie. Ut autem hoc ab omnibus credatur et inviolabiliter conservetur, hanc cartam manu propria corroboratam sigilli nostri inpressione insigniri iussimus. Huius rei testes sunt: Burkardus Monasteriensis episcopus, Rudolfus Basiliensis episcopus, Wido Curiensis episcopus, dux Fridricus, dux Berchtoldus, comes Goetfridus palatinus, Hermannus marchio, comes Arnolfus de Lentzburg, Růdolfus frater eius, Adelbero comes de Froburg, Adelbertus comes de Habesburg.

Signum domini Heinrici quarti Romanorum inperatoris invictissi[mi] (M.9.).

Data IIII. non. marcii, indictione VII, anno dominice incarnacionis MoCoXIIIIo, regnante Heinrico IIIIo rege Romanorum anno VIII[I], inperante III; actum est Basilee; in Christo feliciter amen.

(SR.) (SMP.)