Pseudo-Marinus von Eboli

Schillmann 886

Ausstellungsdatum: 1264.07.18
Rubrik: Quod transmarini pacem habeant et treugas cum Sarracenis non faciant singulares.
Initium: Anxietas spiritus et multa

Zum Verzeichnis Schillmann

Brieftext

Ed. Jean Guiraud, Les registres d’Urbain IV (1261–1264) 2 (Bibliothèque des Écoles françaises d’Athènes et de Rome 2e sér. 13,2, 1901) S. 419–420 Nr. 867

.. patriarche Jerosolimitano, apostolice sedis legato, archiepiscopis et episcopis. ac dilectis filiis ceteris ecclesiarum prelatis, nec non .. Militie Templi, .. sancti Johannis, .. sancte Marie Theutonicorum domorum magistris, et Gaufrido de Sarziniis senescalco, Henrico bajulo, Johanni de Biblio marescalco, Johanni comiti Joppensi, et Johanni domino Beritensi, aliisque nobilibus, communitatum consulibus, fraternitatum rectoribus et cunctis Christifidelibus in regno Jerosolimitano constitutis.

Anxietas spiritus et multa nobis ferit cordis afflictio, postquam horridus ille rumor auribus nostris insonuit, quod aliqui ex vobis non parvi aut mediocres sed famose statum potentie obtinentes, instigante principe tenebrarum, frequenter ad illius dissentionis et discordie nequitiam, nec non ad alia perversitatis opera dilabuntur, de quibus non solum personarum et rerum ac deploranda perditio animarum sequitur, sed Terre Sancte negotio gravissime derogatur, gloriante de hiis non modicum impietate sevissima paganorum, qui multe subsannationis et derisionis materiam principaliter ex eo concipiunt, quod quidam ex predicte dissensionis auctoribus cum eis in occulto, non sine pernitiose fraudis nota turpissima, treugas ineunt speciales, ex quibus non gloriam Altissimi seu profectum populi christiani provenire cupiunt, sed sua privata commoda consequi moliuntur. O Deus, tua humilis et devota christiana religio, a longis retro temporibus in personis et rebus ad hoc intenta vigilanter extitit, ad hoc ferventissime desudavit, ut terra ipsa, tui Filii sanguine pretioso conspersa, per suum ministerium posset eripi de manibus impiorum, apostolica sede omne quod scivit et potuit, super hoc auxilium adhibente, ita quod, licet de redemptione hujusmodi nondum completum fuerit desiderium populi christiani, per tuam tamen gratiam, pie Creator omnium, sic terra ipsa usque in hodiernum diem subsistit, quod infidelium perversitas suum de illo propositum obtinere nequivit. O Deus, mens hominum extimare non sufficit quid sumptuosi et angustiosi laboris seu quid doloris acerrimi et lacrimosa compassione dignissimi sub hujusmodi negotii prosecutione sit habitum, et quantum de fidelium sanguine sit effusum! Quam dira igitur est impietas, quam ferina crudelitas, nunc timore imminente de Tartaris, nunc excrescente formidine de paganis, illos per quos negotium fidei deberet principaliter prosperari, suorum damnabilem in hoc exercere cordium levitatem, ut causa Regis eterni non vigeat et predicte terre residuum turbetur facilius ab insultibus perfidorum. Pro Deo viri providi, pro Deo filii predilecti, omne nubilum quod ex frementium prodit turbine voluntatum, a personis in predicta dissentione positis, excludi penitus procurantes, ac illas etiam a predictis treugis particularibus et damnabilibus cohibentes, prudenter advertite ac discutite diligenter, quid sit, hujusmodi occasione dissidii, tantum periculum exoriri. Numquid ejusdem dissentionis actoribus utilitas vel honor producitur, si prefata terra, caput utique catholice fidei, per aliquam ipsorum incuriam vel negligentiam, novo incursu discriminum involvatur? Certe, ut de perennis subtractione glorie taceamus, cujus respectu quicquid in rerum natura conspicitur, digne pro nichilo reputatur, si predictam terram, quod absit, perdi contingeret, necessitas jacture multiplicis eis exinde immineret, presertim cum sit generaliter orbi terre cognitum, quod ipsis de predicta terra provenit et potentie magne preconium et rerum affluentia votivarum. Si ergo, illis volentibus aut permittentibus ut predicta terra de manibus fidelium transiret ad dominium hostium spurcidorum, quid eis meriti preter incursum supplicii sempiterni apud omnium Conditorem accresceret, vel quid ipsis erga Christi fideles nisi odium et maledictio cum tristitia proveniret? Porro non aliud, si consulte speculum rationis inspicitur et erronee voluntatis impetus cohibetur. Cum itaque super hoc et aliis que sunt oportuna fieri, vobis tanquam viris multa discretione conspicuis, magna intelligentia debeat suffragari, universitatem vestram, sub divini obtestatione judicii, duximus obsecrandam per apostolica vobis scripta districte precipiendo mandantes quatinus ad pacis et concordie federa inter discordes hujusmodi reformanda, vestri virtutem animi et acumen ingenii totaliter effundatis, presertim cum sit omnino decens et congruum ut, quando, perduce salutis angelo, ad partes illas peregrinorum pervenerit multitudo, ibi delicias pacis et concordie per vestre diligentie studium, favente nostri clementia Redemptoris, gaudeat repperisse. Ad hec pro firmo teneat vestra sinceritas quod, cum nil tristius vel amarius nobis posset accidere quam quod in diebus nostris fidei negotium caderet vel periret, nobis ad presens nullum carius seu jocundius prestare potestis obsequium, quam quod de reformatione hujusmodi grata Deo et cunctis votiva fidelibus cor nostrum letitia perfundatis. Nec mirum quia nostris gladium reputamus immitti visceribus, dum Crucis hostibus insultandi materia ex eo conceditur, quod ministri discordie memorate, procurando vel sustinendo predicte terre periculum, quantum in eis est, fidem destruunt, qui pro illius exaltatione magnifica corpus et animam ponere tenerentur. Ceterum, cum Dei vocentur filii, qui pacem faciunt, et proculdubio Sathane sint filii qui confundunt, tam periculose discordie patratores, scire volumus quod, nisi, resumpto spiritu intellectus et consilii, super culpa tam nepharia, tam iniqua ducantur penitudine salutari, seque sine dilatione convertant ad illius unitatis et concordie studium, quod sit ejusdem terre necessitatibus fructuosum, presumptionem ipsorum taliter, auctore Domino, castigare curabimus, quod ipsi eorumque similes agnoscent per evidentiam operis, quantum sepedicta discordia nostro contradicat affectui et divine sit opposita voluntati. Datum apud Urbemveterem, XV kalendas augusti, anno III°.

Handschrift

Redaktion M
Arles 60, fol. 117v

weiter in Brieffolge

zurück in Brieffolge

Parallelüberlieferung und Regesten

Papstregister: Urb.IV.867
Clemens IV.: -
Richard von Pofi: -
Berard von Neapel: -
Potthast: -
Regesta Imperii V: -

neue Suche