Schillmann 757

G., Sabinensi episcopo, in regno Anglie apostolice sedis legato.

Pater futuri seculi, princeps pacis, sui pretiosi aspersione sanguinis humanum genus reconcilians Deo Patri, et operatus misericorditer in medio terre salutem, tandem a suis discipulis discessurus, pacem dedit, pacem reliquit eisdem, ex ipso donationis tempore, donantis et recipientium qualitate, patenter insinuans fore pretiosissimum donum pacis, utpote in ejus ortu prenuntiatum ab angelis bone voluntatis hominibus, et in ipsius de mundo discessu, ab eodem bonorum omnium largitore, suis carissimis, dum ejus destituerentur corporali presentia, quasi pro hereditatis censu relictum. Hoc est igitur donum felicissimum, per quod ipsi Deo, cujus in pace factus est locus, indissolubilis federis unione conjungimur. Hoc est donum gratissimum, cujus consilia ineuntes gaudia subsecuntur. Hoc est donum utilissimum, conservatio societatis humane, fugatis odiis, sedatis discordiis, opes augens, inopias relevans et prospera subministrans. Hoc quippe donum ipse idem Rex regum et Dominus dominantium, de cujus illud thesauro procedit, cujus data sunt optima, cujus sunt dona perfecta, volens suis subditis vicarie operationis ministerio conservare, ut eis mundi cursus suo pacifice ordine dirigatur, ipsius regimen sub regnorum distinctione disponens, primatum militantis ecclesie super gentes et regna constituit, in cujus eminenti specula positus ejusdem pacifici regis vicarius, commissas sibi vices implere satagens, gerat in domo Domini speculatoris officium, et prospectans undique, pervigilis more pastoris, ac singula, pro data sibi possibilitate, contemplans, que ad pacem sunt, commisso sibi gregi promoveat, scandalis per que salus animarum periculosissime impeditur, si qua senserit suboriri, sedandis intendat; sicque, quasi columba, olivam in ore deferat, ut Spiritum Sanctum in columba figurans, spiritualibus vacet operibus, et pacis signum in oliva pertendens, pacem predicet, ad pacem moneat et in pacis vinculo servari suggerat unitatem. Nos igitur qui, licet immeriti, vicibus hujusmodi fungimur, necessitas angit officii pro universo populo christiano, cujus curam gerimus, pacis cogitationes assidue cogitare, instando supplicationibus et orationibus supplicando, ut convertat ad eum Dominus vultum suum, eique pacis tranquilla concedat, et contra undosas tempestates pelagi mundi hujus, ne, cui presumus, naviculam fluctibus obruant, eorumdem discipulorum exemplo, Salvatorem omnium precibus excitare Jesum, ut imperet scismatum flatibus, cessentque procelle fluctuantium odiorum, ad id, prout possumus, operatrices manus nichilominus apponendo. Sane, licet cunctis Christicolis ac Christicolarum singulis regionibus, Deo et apostolice sedis devotis, in hiis nostre sollicitudinis studium debeatur, nosque ad ipsos libenter possibilitatis nostre ministerium extendamus; tamen quanto carissimum in Christo filium nostrum .. regem, et carissimam in Christo filiam nostram .., reginam illustres et natos ipsorum, ac inclitum regnum Anglie, solitum ab olim multa devotione clarescere, in quo semper cultus orthodoxe fidei viguit, incrementa suscepit et libertas ecclesiastica munimentum, ac dilectos filios nobiles viros barones, magnates alios et ceteros incolas regni ejusdem, infra claustra pectoris in singularitate dilectionis habemus, tanto circa prosperum statum ipsorum fervor apostolici favoris exuberat, et ad tranquillitatem eorum totis nisibus procurandam, cum affectionis paterne plenitudine singularius cogitamus. Audito itaque surgentis fremitu tempestatis, qua regnum predictum hostis antiquus, pacis emulus et zizanie seminator, generali turbatione conquassat, particularibus nichilominus dissidiis in singulis quasi ejusdem regni partibus suscitatis, nos ad adhibendum circa predicta remedium, eo promptius exurgimus, eo vigilantius excitamur, quo ipsius regni fluctuatio, de cujus ingentem susciperemus tranquillitate letitiam, paternum animum durius inquietat. Moventur ergo patris in filiorum commotione precordia, et materna ecclesie viscera in suo (sic) devotorum collisione leduntur. In regno namque predicto adeo, sicut non solum fama referente, sed etiam fidedignorum relatione percepimus, valide commotionis horror invaluit et locum sibi dissentio, que detrimenta solet vastitatis inducere, vindicavit, quod predictis rege, regina eorumque natis, ex parte una, et baronibus ac nonnullis aliis ejusdem regni personis, tam ecclesiasticis quam secularibus, ex altera, abinvicem dissidentibus, et inter eos odii et rancoris igne succenso, regalis magnificentie culmini subditorum aversione detrahitur, a subditis domini affectus avertitur, mutuis hinc inde commodis deperit et totius regni periculis adaugetur. Dilatantur et amplius hujusmodi turbationis incommoda, cum, ipsius pretextu, contigerit aliquos ecclesiarum prelatos regni prefati, viros utique venerandos, necnon et alios clericos capi personaliter et captos bonisque propriis enormiter spoliatos carceri mancipari et squaloribus inedie carceralis affligi; quorum quidam adhuc detineri dicuntur, nonnullis ex eis liberationem suam redimere pro magna pecunie quantitate coactis. In conferendis quoque beneficiis ecclesiasticis regionis illius, exclusis illis, ad quos eorum spectat collatio, se ingerunt alieni, et tam circa institutionem et destitutionem clericorum, quam per alios diversos modos et casus, prefata ecclesiastica libertas infringitur et ipsius privilegio derogatur. Incidentibus insuper, occasione turbationis hujusmodi, variis et diversis aliis discriminosis casibus et detestandis excessibus in regni dissidium memorati, propter quod non immerito accenditur zelus noster et ignis in nostre meditationis an(c)xietatibus exardescit, dumque cogitationibus profundis immergimur et laboriosis vigiliis fatigamur, querentes an(c)xie oportunum, in tante necessitatis articulo, remedium adhibere, licet desideremus interdum, quod cum honore Dei et ecclesie ac salubri statu fidelium nostrum possemus inibi exhibere presentiam, ut quo mente ferimur, ibi presentialiter existentes, divina fulti potentia, proprios per evidentiam operis explicaremus affectus, quia tamen id condicio nostra non patitur, quia ingruentium negotiorum varietas non permittit, ad te, ut fortem mittamus ad fortia et tuis robustis humeris onera grandia imponamus, nostre convertimus deliberationis intuitum et in tuarum consideratione virtutum, tibi a Domino ex (h)abundantia concessarum, de concedentis omnipotentia et immensa virtute sperando, nostre fluctuationis an(c)xietas spem quietis assumit. Cum enim, sicut experientie probatione didicimus, dederit tibi Dominus os et sapientiam linguamque adjecerit eruditam, ut scias quando debeas proferre sermonem, cum tuam sicut adipe et pinguedine repleverit animam, ut vigeat in te rectitudo judicii, consilii providentia rigiditasque censure, in adversitate securitas, in prosperitate devotio, in zelo sobrietas, in agendo strenuitas et in arduis experientia multipliciter approbata, speramus, nec immerito, quod actus tuos, illo dirigente qui novit, ac prava in directa et aspera in vias planas illo convertente qui potest, in predictis per tue circumspectionis industriam utili providentia et utilitate provida consuli poterit et utiliter subveniri. Et ideo, licet nos et fratres nostri tanti viri presentia, utpote nobis et ecclesie Romane pernecessaria, careamus inviti, tamen, cogente nos tam ingenti et inevitabili necessitate regni predicti et paterno affectu, quem ad idem regnum, regem, reginam, natos ipsorum, et ecclesiam Anglicanam, barones, magnates et incolas predictos gerimus, impellente, te, de cujus claris meritis plenam in Domino fiduciam obtinemus, ad regnum predictum, plene legationis officio tibi commisso inibi et in Wallia et Ybernia, ut evellas et destruas, dissipes et disperdas, edifices et plantes, sicut videris expedire, de predictorum fratrum consilio, destinamus. Quocirca fraternitatem tuam rogamus et hortamur attente mandantes quatinus injunctum tibi onus laboris hujusmodi devote suscipiens, illud sic sollicite, sic viriliter et laudabiliter, juxta datam tibi a Deo prudentiam, exequaris, quod de tuis laboribus, divina favente clementia, fructus sperati proveniant, quies et tranquillitas regi, regno ceterisque predictis tuo procurentur auxilio, et tue sollicitudinis studium palmam glorie, que causam Dei gerentibus pro retributione rependitur, mereatur. Datum apud Urbemveterem, X kalendas decembris, anno tertio.