Schillmann 386

Abbatibus, prioribus, monachis necnon clericis secularibus subjectis monasterio Casinensi, ad Romanam ecclesiam nullo medio pertinentis (sic), per Sardiniam constitutis, ad quos littere iste pervenerint.

Pre fulgore dignitatis immense, qua confessor almus, gratia Benedictus et nomine, monasterium Casinense multipliciter illustravit, locus ipse veluti dilectus a Domino, sicut multa redditur veneratione colendus, sic amplis meruit manuteneri favoribus et specialiter sedis apostolice presidio confoveri. Hic est enim vere locus insignis, hujusmodi almi signis prefulgidis insignitus, cujus sydereus ordo per orbem late diffusus, preminentia claritatis irradians, inibi fundamenta suscepit. Et ut majoris precellentie gloria locus ille fulgeret, post corruptibilis vite decursum, idem sanctus spiritualiter ad superna vocatus, ibidem corporaliter in Domino requiescit. Digne igitur ad eundem locum aciem nostre considerationis extendimus, digne doloris acerbitate torquemur, quod in illo dampnabiliter alieni filii debachantur, nec indigne agimus quod circa ipsum pastoralis officii debitum exequentes, insistimus ut ab eodem miseria viduitatis exclusa, reparetur utilis sponsi ministerio floridus status ejus. Sane dicto monasterio pastoris regimine destituto, major pars conventus ipsius monasterii, de mandato Manfredi, quondam principis Tarentini, persecutoris ecclesie manifesti, Theodinum, qui se gerebat pro electo in episcopum Acerarrum, olim ipsius monasterii monachum et infirmarium, spreta generali prohibitione facta per sedem apostolicam quod nullum capitulum vel conventus, absque mandato sedis ejusdem, in regno Sicilie procederet ad electionem aliquam celebrandam, in abbatem prefati monasterii nominavit, cujus nominationis pretextu, notatus T. ad eundem Manfredum accedens, fidelitatis sibi prestito juramento, administrationi dicti monasterii se irreverenter ingessit, recipiendo inter alia fidelitatem a vassallis ejusdem et illis imponendo collectas, ac alia, que ad abbatis administrationem pertinere noscuntur, publice, in dicte sedis contemptum et anime sue periculum, exercendo. Nos autem, videntes dicti monasterii per hoc obfuscari decorem et nequeuntes tantum ipsius dispendium et ignominiam tolerare, nominationem hujusmodi, non sine multiplici nominantium temeritate presumptam, cassavimus, cassam et irritam nuntiavimus ac decrevimus nullius existere firmitatis. Et quia dicebatur quod venerabilis frater noster .., episcopus Trojanus, personaliter ad eundem Theodinum accesserit, confirmationis et benedictionis munus auctoritate nostra impensurus eidem, nos, si quid per eundem episcopum factum erat in hac parte, et ulterius fieri contigeret, cassavimus similiter et decrevimus aliquatenus non valere. Cupientes autem ut ipsum monasterium statum prosperum, divina clementia cooperante, resumat, et interponentes apostolice sollicitudinis studium, ne per vacationem diutinam incurrat in spiritualibus et temporalibus detrimentum, sperantes quoque quod per industriam dilecti filii Bernardi, abbatis ipsius monasterii Casinensis, cum habeatur vir scientia preditus, morum honestate decorus, consilii maturitate preclarus et sollicitudine circumspectus, monasterium ipsum relevetur a noxiis, et utiliter, auctore Domino, proficiat in utrisque, ipsum B. a vinculo quo tenebatur monasterio Lirinensi, cujus preerat regimini, penitus absolventes, ad predictum monasterium Casinense ipsum duximus de potestatis apostolice plenitudine transferendum, dictumque B. ipsi monasterio Casinensi de fratrum nostrorum consilio in abbatem prefecimus et pastorem. Itaque universitati vestre mandamus quatinus eidem abbati tamquam patri et pastori animarum vestrarum obedientiam et reverentiam debitam impendentes, ejus salubria mandata et monita suscipiatis ac humiliter observetis, nuntioque ejusdem, abbatis ipsius litteras deferenti, non obstante si eedem littere juxta morem bulla plumbea munite non fuerint, cum idem abbas, propter malitiam temporis bullam hujusmodi, que in dicto monasterio esse dicitur, nondum habere potuerit, de redditibus aliisque juribus sibi a vobis debitis, ipsius abbatis nomine, respondere curetis. Alioquin sententiam quam ipse rite tulerit, etc. Datum apud Urbemveterem, VIII kalendas martii, anno tertio.

In e. m. vassallis monasterii Casinensis, ad Romanam ecclesiam nullo medio pertinentis, per Sardiniam constitutis, ad quos littere iste pervenerint. –