Schillmann 380

Ad futuram rei memoriam.

Dignum arbitramur et – Sane dudum inter dilectos filios religiosos viros .. abbatem et conventum monasterii sancti Guillelmi de Desertis, ad Romanam ecclesiam nullo medio pertinentis, ordinis sancti Benedicti, Lodovensis diocesis, ex parte una, et .. priorem et conventum prioratus monasterii sancti Petri de Salve, ejusdem ordinis, Nemausensis diocesis, super subjectione ipsius prioratus, quem dicti abbas et conventus asserebant eidem monasterio immediate fore subjectum, pretendentes quod institutio et destitutio prioris in prioratu ipso ad abbatem dicti monasterii pertinebat, et quod monachi dicti prioratus in eodem monasterio in manibus abbatis ipsius monasterii obedientiam promittere ac professionem facere tenebantur, et aliis diversis articulis, ex altera, questione suborta, eaque tam in Romana curia quam alibi coram diversis judicibus et auditoribus a sede apostolica deputatis, ac aliis, diutius agitata, nos – causarum litigia inter quoslibet et specialiter inter religiosas personas que, ut penne columbe deargentate, sibi et aliis debent splendere pacifice, penitus abhorrentes, ac nolentes servos Dei, qui sancte contemplationis otio imperturbatis animis inherere, ac in mandatis Domini sedulo meditari tenentur, odiosis litibus dissecari, predictam causam ad apostolicum delatam examen per dilectos filios magistros Bernardum Laguscelli, capellanum nostrum, et Bernardum de Castaneto, clericum, juris civilis professores, quos in hujusmodi causa deputavimus auditores, per viam concordie fecimus terminari, predictum prioratum una cum priore et conventu ac monachis, personis, prioratibus et membris ipsius ab omni jurisdictione et subjectione predicti monasterii ac eorumdem abbatis et conventus totaliter eximentes, ac reddentes tam prioratum, quam priorem, conventum, monachos, personas et membra predicta ab omni potestate predictorum abbatis et conventus libera et exempta. Prefatis abbati et conventui monasterii sancti Guillelmi de Desertis in recompensationem exemptionis hujusmodi facte de prioratu predicto, prioratu sancti Saturnini Vallis Pompiniani ad eumdem prioratum de Salve, tunc pleno jure spectante, sub certa forma per nos concesso et tradito, ac perpetuo ad eorum jus et proprietatem translato, prout in litteris nostris exinde confectis plenius continetur. Verum cum in eodem prioratu de Salve laudabili et honesto venerabilium personarum decorato collegio et disciplinis monasticis ac institutis regularibus informato decenter, inducta per beatum Benedictum religio in suis observantiis incontaminata fulgeat, et ejusdem religionis ordo in suis traditionibus debita polleat honestate, aliasque celebritate continua et solempni divinus cultus eniteat, et largiflua indeficientis caritatis hospitalitas servetur ad omnes; nos qui hec presentialiter nostris oculis vidimus et testamur in impendiis piissime largitatis et sanctitatis operibus que studiosius exhibentur et exercentur ibidem delectabiliter jocundati, ea in nostre considerationis lance attentius trutinantes, dignum fore providimus ut dictum prioratum et religiosum virum dilectum filium fratrem Pontium, priorem ipsius, qui religionis observantia et morum honestate conspicuus se dignum digniori exhibet dignitate, dignis honoribus attollamus. Hinc est quod nos predictum prioratum, premissorum consideratione benigna, et ob reverentiam apostolorum principis, in cujus honore ipsius est ecclesia constructa, et etiam sancte Crucis que ibidem devota veneratione percolitur, in abbatiam erigimus, et predictum Pontium priorem eidem preficimus in abbatem, auctoritate presentium firmiter statuentes et ordinantes, ut prioratus predictus sit et appelletur de cetero perpetuis temporibus abbatia, et tam predictus Pontius, quam quicumque alius, per electionem vel provisionem canonicam substitutus, processu temporis regimini monasterii hujusmodi prefuerit, nomen et omen ac perpetuam dignitatem abbatis obtineat et honorem. Attributa conventui ejusdem monasterii, quotiens illud abbatis regimine fuerit destitutum, eligendi sibi personam ydoneam juxta formam in hujusmodi electionibus sacris introductam canonibus, in abbatem, libera facultate. Ita quod venerabili fratri nostro episcopo Nemausensi, in cujus diocesi eadem abbatia consistit, ac successoribus ejus in posterum, in eisdem abbatia, abbate, conventu, personis ac membris ipsius in dicta diocesi consistentibus, sit jus ordinarium semper salvum. Nulli ergo nostre erectionis, prefectionis et constitutionis, etc. Dat. Perusii, XII kalendas februarii, anno primo.