Schillmann 307

Petro, abbati monasterii Agedunensis, ordinis s. Benedicti, Lemovicensis diocesis.

Sponso celesti qui –. Sane monasterio Agedunensi dudum abbatis regimine destituto, dilecti filii .., prior et conventus ejusdem Stephanum, dictum Battaliam, ipsius monasterii monachum, in abbatem eorum et ejusdem monasterii, prout accepimus, concorditer elegerunt. Sed quia venerabilis frater noster .., episcopus Lemovicensis, loci diocesanus, presentatam sibi electionem hujusmodi, per tres menses et amplius, in ipsorum Stephani et monasterii prejudicium, confirmare pro sua voluntate distulit, idem Stephanus, sentiens ex hoc indebite se gravari, ad sedem apostolicam appellavit. At episcopus ipse, hujusmodi appellatione contempta, dilectum filium Guillelmum Arnaldi, abbatem monasterii Aureliacensis, Claromontensis diocesis, tunc monachum monasterii s. Marcialis Lemovicensis, predicti ordinis, de facto, cum de jure non posset, eidem monasterio Agedunensi prefecit auctoritate propria in abbatem. Postmodum vero, eodem G., causa prosequendi predicte electionis negotium, ad sedem apostolicam accedente, dilectus filius noster O[ttobonus], s. Adriani diaconus cardinalis, quem in eodem negotio dedimus auditorem, de appellatione predicta legitime cognito, pronuntiavit prefatum negotium per appellationem eandem esse ad sedem ipsam legitime devolutum ac apud eam debere tractari. Propter quod nos eundem G. et omnes, qui sua crederent interesse, per litteras nostras citari mandavimus ut certo termino coram nobis comparere curarent, facturi et recepturi super eodem negotio quod ordo exposceret rationis. Porro jamdictum G. supradicto Aureliacensi monasterio, tunc vacanti, medio tempore prefecimus in abbatem, dictusque Stephanus omni juri, quod sibi ex sepedicta electione acquisitum fuerat, in manibus prefati cardinalis, recipientis de mandato nostro cessionem hujusmodi, sponte cessit. Verum nos, ad supradictum monasterium Agedunense, ne propter vacationem diutinam detrimentum incurreret, conversis oculis nostre mentis, quicquid per prefatum episcopum Lemovicensem, post dictam appellationem, attemptatum fuerat, apostolica auctoritate cassantes, demum te, tunc priorem s. Quirici Lucani, monachum monasterii Case Dei, supradicti ordinis, prefato Agedunensi monasterio in abbatem prefecimus de apostolice plenitudine potestatis, tibi administrationem ipsius monasterii tam in spiritualibus quam temporalibus committentes, firma concepta fiducia quod, cum tu noscaris esse discretus et providus ac instructus laudabiliter regularibus institutis et in eorum observantia studiosus, dictum monasterium Agedunense per industriam tuam, divina favente clementia, in statum salutis dirigi et in prosperis debeat ampliari. Quocirca discretionem tuam rogamus et hortamur attente, per apostolica tibi scripta firmiter precipiendo mandantes quatinus onus regiminis predicti monasterii Agedunensis mente devota et animo suscipiens reverenti, te in eodem regimine talem corde sollicito studeas exhibere, ut grex tue cure commissus, in te salutis ministrum repperisse gaudeat et tandem propter hoc tibi claritatis eterne radius illucescat. Datum apud Urbemveterem, III kalendas decembris, anno tertio.